"غزاله عليزاده" 27 بهمن 1325 در مشهد بدنیا آمد . نوشتن را از سن پانزده سالگی آغاز کرد. از دانشکده حقوق دانشگاه تهران
در رشته علوم سیاسی لیسانس گرفت و مدتی در دانشگاه سوربن پاریس به تحقیق در زمینه فلسفه اشراق پرداخت.
از آثار معروف او می توان از رمان دو جلدی "خانه ادریسی ها" و مجموعه داستان "چهاراه" نام برد. آثار ديگر او عبارتند از: دو منظره، تالارها، و شب‌های تهران.
سه سال پس از مرگ غزاله، "خانه ادریسی ها" جايزه "بيست سال داستان‌نويسی" را به خود اختصاص داد.
"غزاله عليزاده" يکی از امضاکنندگان بيانيه 134 نفر به‌عنوان "مانويسنده‌ايم" بود.
"غزاله عليزاده" رنجور و افسرده از بیماری طولانی سرطان، در اردیبهشت ماه سال 1375 در جنگلی در حاشیه روستای جواهرده رامسر خود را بدار آویخت.
غزاله دو روز پيش از اين حادثه از مشهد به رامسر رفته بود تا آگاهانه به مرگ بپيوندد.
در بیست و سوم اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۵، جامعه ی نویسندگان ایران، یکی از مطرح ترین چهره های داستان نویسیِ معاصر ایران، غزاله علیزاده را از دست داد. او در جنگل های جواهردِه رامسر، خود را کُشت. پیکر او در امام زاده طاهر کرج، به خاک سپرده شده است. غزاله، در سال ۱۳۲۷ در مشهد بدنیا آمد و لیسانسِ خود را از دانشکده ی حقوقِ دانشگاه تهران دریافت کرد. او نوشتن را از دوران جوانی آغاز کرد که بیشتر این نوشته ها در نشریات ادبی دهه ۴۰ به چاپ رسیده است. اولین کتاب غزاله علیزاده «بعد از تابستان» است که در سال ۱۳۵۵ منتشر شد. سپس، «سفر ناگذشتتنی» مجموعه سه داستان کوتاه است. که در سال ۱۳۵۶ به چاپ رسید. با چاپ داستان بلندِ «دو منظره» در سال ۱۳۶۳، اعتبار ادبیِ او دو چندان شد. انتشار رمان دو جلدی «خانه ادریسی ها» در سال ۱۳۷۰ و «چهار راه» مجموعه ی چهار داستان، نام او را به عنوان نویسنده ای معتبر در قصه نویسی معاصر ایران ثبت کرد. آخرین نوشته ی چاپ نشده ی او «رؤیایِ خانه و کابوس زوال» است که در مجله ی «آدینه» نوروز ۷۵، چاپ شد.۵، جامعه ی نویسندگان ایران، یکی از مطرح ترین چهره های داستان نویسیِ معاصر ایران، غزاله علیزاده را از دست داد. او در جنگل های جواهردِه رامسر، خود را کُشت. پیکر او در امام زاده طاهر کرج، به خاک سپرده شده است. غزاله، در سال ۱۳۲۷ در مشهد بدنیا آمد و لیسانسِ خود را از دانشکده ی حقوقِ دانشگاه تهران دریافت کرد. او نوشتن را از دوران جوانی آغاز کرد که بیشتر این نوشته ها در نشریات ادبی دهه ۴۰ به چاپ رسیده است. اولین کتاب غزاله علیزاده «بعد از تابستان» است که در سال ۱۳۵۵ منتشر شد. سپس، «سفر ناگذشتتنی» مجموعه سه داستان کوتاه است. که در سال ۱۳۵۶ به چاپ رسید. با چاپ داستان بلندِ «دو منظره» در سال ۱۳۶۳، اعتبار ادبیِ او دو چندان شد. انتشار رمان دو جلدی «خانه ادریسی ها» در سال ۱۳۷۰ و «چهار راه» مجموعه ی چهار داستان، نام او را به عنوان نویسنده ای معتبر در قصه نویسی معاصر ایران ثبت کرد. آخرین نوشته ی چاپ نشده ی او «رؤیایِ خانه و کابوس زوال» است که در مجله ی «آدینه» نوروز ۷۵، چاپ شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر