دلتنگی شماره 4
دیار من همه ی طول راه بود
و طول بودم من
و راه بودم
و طول راه ، که قربانی دیارم بود
و یاد آشنایی او
باد را
نگاه کن
اینک
عبور می دهد از روی میز من
و سرگذشت صحرا که آفتاب و نمک را
حضور می دهد
نمی توانم ، آه
کویر را در پاکت کنم
و باز گردانم
برای آن همه طول
یدالله رویایی
بر جاده‌های تهی
شعرهای دریایی
دلتنگی‌ها
از دوستت دارم
لبریخته‌ها
هفتاد سنگ قبر
منِ گذشته: امضا
در جستجوی آن لغتِ تنها
..........
| ۱۳۵۷ | هلاک عقل به وقتِ اندیشیدن | مروارید |
| ۱۳۵۷ | از سکوی سرخ، یا «مسائل شعر» | مروارید |
| ۱۳۸۶ | عبارت از چیست؟ (از سکوی سرخ ۲) | آهنگ دیگر |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر